《和关承议彦远水乐》拼音版

宋代晁补之

guānchéngyànyuǎnshuǐ--cháozhī

shàngpénchǐgāoxiàpénèrchǐ广guǎng

yōuxuéjiānfēi线xiànxiǎng

guānhóuchūwèishìxiāoshuǎng

cháozixīnrán穿chuānàng

tángjìngchúnbáichǎng

zhōngyānghúndùnpēitiáosuǒqiúwǎng

záoqiàolìngyándànchéngliǎng

wēifēngxiàkànshíjǐngyǒurányǎng

bēnquánjuéluòcǎndànyīnxiǎng

míngzhūpánbái湿shīchényǎng

shēngyīntōngdàoduànzhúshuíshǎng

céngjiálánpíngfǒuzhǎng

chūfēngyǔntuòzhòuláimǎngcāng

zhàshìjiǔluòcáozhěntīnghuǎng

míngqínzhāozhāmèiluànxiǎng

xiāngqiànlínyuèjiànlàiwéihuǎng

fànhóujīngěrlìngxiàozhǎng

zhānghóuzhùlǎnshuìguīyāng

yúnjiānzhòngliáodǎng

zhōngfēiwàiwèiwǎng

xiāngquànjièchuánmíngbiàntiānrǎng

zhuàngzhōngdǐngshíshìlǎozhīxiǎng

dànguàishìkuángduānzhuǎnchēwǎng

néngláijiějīnwèizizhuósǎng

晁补之简介

唐代·晁补之的简介

晁补之

晁补之(公元1053年—公元1110年),字无咎,号归来子,汉族,济州巨野(今属山东巨野县)人,北宋时期著名文学家。为“苏门四学士”(另有北宋诗人黄庭坚、秦观、张耒)之一。曾任吏部员外郎、礼部郎中。 工书画,能诗词,善属文。与张耒并称“晁张”。其散文语言凝练、流畅,风格近柳宗元。诗学陶渊明。其词格调豪爽,语言清秀晓畅,近苏轼。但其诗词流露出浓厚的消极归隐思想。著有《鸡肋集》、《晁氏琴趣外篇》等。

...〔 ► 晁补之的诗(759篇)